کاش

از اون وقتایی که دلم به اندازه ی بی نهایت ِ دنیا گرفته

نه حوصله دارم جایی برم،نه دلم می خواد کسی بیاد پیشم

داشتم به این فکر می کردم،کاش رنگ کردن موهام حالمو خوب می کرد

کاش تتو کردن ابروها حالمو بهتر می کرد

کاش می رفتم کیف و کفش می خریدم و حالم عوض می شد

کاش به یکی تلفن می کردم و پشت سر یکی غیبت می کردیم و من حال خودم یادم می رفت

کاش کسی رو نمی فهمیدم

کاش دنبال کسی نبودم که منو بفهمه

کاش حواسم نبود

کاش نمی دیدم

کاش تجربه نمی کردم

کاش نمی دونستم

.

.

.

اما نه!خوب که فکر می کنم می گم ای کاش یکی بود که بغلم می کرد و من تا صبح تو بغلش زار می زدم بدون این که بهش بگم دلم از چی و از کی گرفته

می دونم البته !توقع زیادیه