این سطرها را برای تو می نویسم
با هیچ کس
حتی کلامی از آن را فاش مکن
من هم کلید زبانم را
بعد از نوشتن این شعر
به اقیانوسی خواهم انداخت
.
فرصت کم است
و این کوره راه ها
هیچ کدام
ما را به جایی نمی بَرَد
.
من راه ِ ناشناخته ای را می دانم
اما مجال برای نوشتن نیست
و چشم هایی که چشم ندارند دیدن ما را
در پی ما هستند
.
فرصت کم است
دیدار ما
کنار همان اقیانوس
.
حافظ موسوی
No comments:
Post a Comment