برای تولد فروغ

کارش به کار کسی نیست

یک شب ستاره ی دنباله دار تعقیبش می کند

یک شب سگی گم کرده راه

.

.

خانه ی چوب نمایی دارد

که در هوای بارانی

شبیه ِ کشتی ی دزدهای دریایی است

.

.

اگر خیال پرور خوبی باشی

اسرارآمیز و طاعون زده هم

می توان دیدش

.

.

لرزش دست هایش روز به روز

بیشتر می شود

حلقه ی دور چشمانش کبودتر

می گوید از عواقب بی خوابی است

.

.

قلبش را که نمی توان دید

:اما اگر بپرسی خواهد گفت

شبیه ِ قلب های خالکوبی شده است

بر بازوی دل شکستگان

و بی رحمانه از میانش

گذشته همان تیر ِ نازک ِ خون آلود

قسمتی از شعر قدیس خیابان هشتم-عباس صفاری