از بوی بهارنارنج

دستم را بگیر

دستم را دوباره بگیر

این دست همان دست است

دستی که در همهمه ی دست ها

همپای دست تو فریاد می کشید

و تردد لبخند را در میدان بزرگ شهر می دید

.

.

دستم را بگیر

دستم را دوباره بگیر

این دست همان دست است

دستی که آتش بود

گُل می داد

و بهار را از بوی بهارنارنج می شناخت

دستم را بگیر

.

.

دستم را دوباره بگیر

این دست همان دست است

دستی که می فهمید

و فاصله ی دو دیدار را از چشم پنجره می دید

می گفت به کوچه بیایید

بوی خاک ِ باران خورده می داد

می خندید

و شوق ِ گریه در سر داشت

.

.

به چشم هایم نگاه کن

دروغ نمی گویم

دارم پیر می شوم

.

.

فرامرز سدهی